επιπωμάτιση

η (Α ἐπιπωμάτισις και ἐπιπωματισμός, ὁ) [επιπωματίζω]

κάλυψη, έμφραξη, βούλλωμα

νεοελλ.

(χειρουργ.) απόφραξη κοιλότητας ή πληγής που αιμορροεί ή πυορροεί με αποστειρωμένη γάζα ή βαμβάκι για σταμάτημα τής αιμορραγίας και προφύλαξη από μόλυνση.